Ulvi Erguner
3 Ağustos 1924’te İstanbul Sultanselim semtinde doğdu. Neyzen Süleyman Erguner’in oğlu olan Ulvi Bey, ilk ve orta öğrenimini Türkiye’nin çeşitli şehirlerinde tamamladıktan sonra 1943’te Kara Harp Okulu’ndan mezun oldu. Askerî kariyerinde Gelibolu, Kars, Ankara, İstanbul ve Kore gibi farklı görev yerlerinde bulundu ve 1964’te yarbay rütbesiyle emekli oldu. 1967’de İstanbul Radyosu’nda Türk Sanat ve Halk Müziği Şube Müdürü olarak göreve başladı. 1974 yılında vefat etti ve Edirnekapı Şehitliği’ne defnedildi.
Ulvi Erguner, müzik eğitimini küçük yaşlardan itibaren babasından aldı ve birçok önemli mûsikişinasla meşk etti. Ney icracılığıyla tanınan Erguner, klasik Türk mûsikisine önemli katkılar sundu; Klasik Türk Mûsikisi Erkekler Korosu’nu kurdu, Mevlevî âyinlerinde neyzenbaşılık yaptı ve TRT’de Türk Tasavvuf Mûsikisi programlarının öncülüğünü üstlendi. Fârâbî, Abdülkādir-i Merâgī ve Kâtib Çelebi gibi isimlerin eserlerini repertuvara kazandırdı. Neyde babasının üslubunu geliştirerek sürdürdü; oğulları Süleyman ve Kudsi Erguner de onun izinden giderek bu geleneği devam ettirdi.
Literatür
Sultantepe Özbekler Tekkesi hakkında yapılan literatür taraması, bu önemli yapının Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan tarihsel serencamını çok boyutlu bir biçimde ortaya koymaktadır. Tarih, mimari, musiki, tarikat yapıları, matbuat faaliyetleri ve Millî Mücadele gibi çeşitli konulara yayılan bu kaynaklar, Özbekler Tekkesi’nin sadece bir dini mekân değil, aynı zamanda kültürel, sosyal ve siyasi bir merkez olduğunu göstermektedir. Hem yerli hem yabancı akademisyenlerin kaleme aldığı eserlerde tekkenin Orta Asya’dan gelen dervişler için bir uğrak yeri olduğu, Karakol Cemiyeti gibi yapıların faaliyetlerine ev sahipliği yaptığı ve özellikle 20. yüzyılda İstanbul’daki mistik ve entelektüel ortamda önemli bir rol üstlendiği vurgulanmaktadır.
Sultantepe Özbekler Tekkesi Literatürü
Sultantepe Özbekler Tekkesi Literatürü